Mój kochany Anonimowy Czytelniku!

Po liczbach przy każdym poście widzę, że jesteście. Cieszy mnie to niezmiernie, bo piszę nie tylko dla siebie, ale także (a może przede wszystkim) dla Was. Kiedy jednak widzę, że post przeczytało/zobaczyło 300 osób, a skomentowała jedna zastanawiam się, czy na pewno piszę ciekawie...

Tak było z postem o naszych wakacjach, zobaczyło go 400 osób, skomentowała jedna. Nikt nie skrytykował chodzenia z dziećmi po górach, jedna osoba zareagowała na te wędrówki pozytywnie. Czyżby te moje posty pozostawiały Was obojętnymi? W takim razie od jutra stawiam na kontrowersje! 

Staram się komentować jak najwięcej Waszych postów, dzielę się moimi spostrzeżeniami z Wami, odnoszę się do Waszych przemyśleń. Często brakuje czasu, nie lubię pisać komentarzy z telefonu, najwięcej czasu mam wieczorem, więc wtedy staram się komentować wszystkie posty, które w ciągu dnia zwróciły moją uwagę. Lubię, kiedy odpowiadacie na moje komentarze, wchodzimy w dialog - poznajemy się, na razie wirtualnie, ale mam nadzieję, że uda mi się kiedyś spotkać z Wami w realu;)

Będzie mi miło, jeśli Wy też się odezwiecie! 

Każdy komentarz mnie cieszy, bo wskazuje na to, że kogoś zainteresowało to, co napisałam. Jeszcze bardziej cieszą mnie takie, w których piszecie, że temat, który poruszyłam jest ważny również dla Was (tak było z tymi nieszczęsnymi butami Tosi, zrobiło mi się cieplej na sercu, że nie jestem matką-panikarą i Was również dziwi taka krytyka dziecka ze strony innych dzieci). Miło mi również czytać komentarze, w których doceniacie moje polecenia. Sama szukam inspiracji książkowych/prezentowych/zabawkowych na innych blogach, z radością inspiruję Was. 

Odezwij się mój Anonimowy Czytelniku, jeśli tu jesteś i czytasz ten post :)

 Wyciągam rękę na powitanie,

zapraszam do mojego świata!

Jestem na blogu,

na fb i na Instagramie