Nikt ich nie lubi. Niewielu ma opory, żeby je zabić, kiedy tylko któreś z nich pojawi się w naszym otoczeniu. Mowa oczywiście o robakach, maleńkich stworzeniach, które mieszkają w każdym domu. Czy można je w ogóle polubić? Czy można myśleć o nich dobrze? Po przeczytaniu książki Barbary Supeł nie tylko można, ale i trzeba!

Wielcy Robacy. Historie insektów, które rozwinęły skrzydła to zbiór opowieści biograficznych poświęconych robakom właśnie. Opowieści biograficzne brzmią Wam w tym kontekście śmiesznie? Przeczytajcie, a sami się przekonacie, że to biografie z najwyższej półki. Bohaterowie są bardzo różni. Nie są może, według naszych ludzkich kryteriów, wyjątkowo piękni, ale każdy ma w sobie coś wyjątkowego. Na przykład Stefanek (kołatek uparty) marzył o karierze aktorskiej, a Zenuś (pchła psia) miał zostać wielkim skoczkiem. Pewnej pluskwie domowej udało się zostać detektywem i wpaść na trop szajki złodziei. A sympatyczny (przynajmniej w książce) wołek zbożowy rozwiązał tajemnicę ginącej z przedszkolnej kuchni owsianki i w nagrodę został przedszkolnym intendentem. Nie wierzycie? Tak właśnie było. Każdy z maleńkich insektów postanowił nie oglądać się na swój niewielki wzrost, na opinię innych, na powszechne przekonania. Jedni spełnili swoje marzenia, inni robili rzeczy wielkie, o których dokonanie nikt ich nikt nie podejrzewał. Opowieści Barbary Supeł niosą ze sobą ważne przesłanie dla naszych dzieci. One również nie powinni się bać spełniać marzeń, dążyć do realizacji planów i robić rzeczy absolutnie szalonych!

Lektura tej książki sprawiła nam wielką przyjemności. Nie tylko intelektualną. Równie ważną częścią tej książki są ilustracje autorstwa Roksany Robok. Jest ich bardzo dużo i zajmują sporo miejsca. Na początku każdego rozdziału zobaczycie metryczkę każdego bohatera. Dowiecie się nie tylko jak ów insekt się nazywa, ale też poznacie również jego cechy szczególne i powiązania rodzinne oraz zwyczaje (czasem bardzo dziwne). Na tej samej stronie zobaczycie również kilka portretów bohatera. Ilustracje to również integralna część samego rozdziału. Jest ich tam stosunkowo dużo, a to stanowi świetne uzupełnienie treści i pozwala zobaczyć bohatera w opisywanych przez autorkę sytuacjach. Ilustracje są kolorowe i zabawne. A pokazane na nich insekty nie przerażają, tylko budzą sympatię. Jak wszyscy doskonale wiemy, nie można sądzić po pozorach. Każdemu trzeba dać szansę, bo każdy, nawet ten najmłodszy i najmniejszy może mieć wielkie marzenia i robić rzeczy wielkie! Tego właśnie uczy ta książka!

Barbara Supeł

ilustracje Roksana Robok

Zielona Sowa 2021

wiek 6+

Uwielbiamy książki o zwierzętach. Każda, oprócz ciekawej historii, daje nam jeszcze możliwość lepszego poznania opisywanego gatunku. O wielu z nich wiemy już całkiem sporo, ale zupełnie nie przeszkadza nam to w czytaniu kolejnych. Zwłaszcza, jeśli oprócz interesującej opowieści, mają dla nas coś jeszcze, wspaniałe, mądre przesłanie. Jak książki z serii "Pomóż mi przetrwać".

Właśnie ukazały się dwie kolejne części. Po przygodach jeża, pingwina, pszczoły i foki przyszła kolej na bociana i żubra. Każde z tych zwierząt wpadnie w poważne tarapaty i będzie potrzebowało pomocy człowieka. Mały bocian Adrianek padnie ofiarą bocianicy, która już kilkukrotnie próbowała zająć gniazdo, w którym mieszkała rodzina głównego bohatera. Gdyby nie siatka, którą jakiś czas wcześniej powiesili pod gniazdem bliscy małej Ewuni, doszłoby do tragedii. Bocianek potrzebował pomocy, był mocno poturbowany i miał złamane skrzydło. Od tej pory opiekę nad nim przejęli ludzie. To oni musieli przygotować bocianka na daleką podróż, która czekała go późnym latem. Jak sobie poradzą? Po przeczytaniu Złamanego skrzydła Adrianka wszystko stanie się jasne.

 

Pomocy ludzi potrzebować będzie również mała żubrzyca. Asia urodziła się jako ostatnia ze wszystkich żubrów, które tego roku przyszły na świat w Bieszczadach. Mama bardzo o nią dbała, a Asia obserwowała jej zachowanie i starała się zawsze być jak najbliżej mamy. Niestety, mimo swojej ostrożności, pewnego dnia wpada w kłopoty. Stado żubrów, do którego należy Asia, zostaje spłoszone przez psy. Zwierzęta zaczynają uciekać. Na ich drodze pojawia się rzeka. Mała żubrzyca wpada do wody i nie może się z niej wydostać. Jej również pomagają ludzie. Najpierw ratują, a potem wspierają w powrocie do zdrowia i stada. 

 

Na końcu każdej książki znajdziecie dwie strony pełne ciekawostek na temat zwierząt, które były bohaterami historii. Porządkują i uzupełniają one wiadomości, które młodzi czytelnicy (ale pewnie również ich rodzice) zdobyli w trakcie lektury. Informacji jest sporo, więc każda z tych książek daje świetne podstawy, a jednocześnie zachęca do dalszych poszukiwań i pogłębiania wiedzy na temat różnych gatunków. Ale warstwa edukacyjna to tylko część serii "Pomóż mi przetrwać". Są to przede wszystkim świetnie napisane historie opisujące relacje między ludźmi i zwierzętami. Zawsze traficie tu także na ciekawe opowiadania o dzieciństwie i dzieciach. Młodym czytelnikom bohaterowie na pewno przypadną do gustu, a ich przygody wzbudzą zainteresowanie dzieci. Spodobają im się również przepiękne ilustracje autorstwa Anny Łazowskiej. Wspaniałe kolorowe rysunki doskonale wpasowują się w napisane przez Ewę Nowak historie i stanowią doskonałe dopełnienie całej serii oraz dają kolejny powód do zachwytu. Jeśli i Wy macie ochotę na literacki zachwyt, to seria "Pomóż mi przetrwać" to zapewni!

Książki z serii "Pomóż mi przetrwać" znajdziecie na

Nigdy nie myślałam, że ta seria zagości w naszym domu aż na tak długo. Pierwsze tomy czytałam Tosi głośno, ponieważ Tosia czytać jeszcze nie umiała. Kolejne czytała już samodzielnie. Przeczytała wszystkie. Ja również. Zupełnie nie przeszkadza mi to, że wiek przypisany odbiorcom serii "Operacje" przekroczyłam już dawno. Tosia jakiś czas temu, ale nowe tomy przygód Olivera i Tiril przyjmuje z entuzjazmem i cały czas czyta.

Właśnie ukazały się dwa kolejne tomy. Pierwszy to siedemnasta odsłona dobrze znanego wszystkim czytelnikom cyklu. Kolejna książka formatu zeszytowego. Operacja Niezłe Ziółko to opis nowej sprawy, jaką rozwiązali Oliver, Tiril i Otton. Zagadka znowu znalazła ich sama, a właściwie to oni znaleźli ją. W koszu na śmieci. To tam natrafili na dwa portfele, karty lojalnościowe, paragony i zdjęcie. Młodych detektywów wyrzucone rzeczy zaintrygowały. Postanowili nie tylko dowiedzieć się do kogo należą, ale również odnaleźć prawowitych właścicieli. Szybko przekonali się, że doszło do przestępstwa. portfele zostały skradzione, a ich właścicielom zniknęły z kont spore kwoty. Trop prowadził do centrum handlowego. Tu robiły zakupy wszystkie ofiary złodzieja. Oliver i Tiril rozpoczynają kolejne śledztwo...

 

Następną sprawę, której rozwiązania podjęli się twórcy Biura Detektywistycznego nr 2, opisana została w innej odsłonie. Te książki wyróżnia większy format i nieco inna forma. Historie są nieco krótsze, ilustracje większe, a oprócz historii na każdej stronie czytelnicy znajdą również pytania, na które muszą odpowiedzieć. Te dotyczą wyprawy, na którą Oliver i Tiril wybrali się z dziadkiem Franzem. Ich celem było muzeum dinozaurów. To tam czekała na nich tajna misja. Zadaniem detektywów było odnalezienie figurki dinozaura. Dziesięć różnych prehistorycznych gadów wyrzeźbił ponad sto lat temu Walter Messel. Muzeum posiada dziewięć figurek, do kompletu brakuje jednej. Na zlecenie muzeum szukał jej profesor Burum. Niestety, niedawno uległ wypadkowi i nie może kontynuować swojej misji. Operacja Ostatni Dinozaur opowiada o tej niełatwej i niebezpiecznej wyprawie, podczas której wszyscy troje muszą mieć oczy dookoła głowy, bo nie tylko oni chcą odnaleźć ostatnią figurkę.

 

Każda książka z serii "Operacje" gwarantuje niezapomniane emocje. W tym tkwi tajemnica jej sukcesu. Nie umiem wśród tych książek wymienić choćby jednej słabszej lub nieudanej pozycji. Wszystkie są ciekawe, a każda historia jest inna. Główni bohaterowie szybko zyskują sympatię czytelników, którzy z przyjemnością śledzą ich przygody, a potem niecierpliwie wypatrują kolejnych tomów. Najnowsze części tylko utwierdziły mnie w przekonaniu, że seria "Operacje" cały czas utrzymuje wysoki poziom i stanowi świetne wprowadzenie w świat samodzielnego czytania. Duże litery, spore ilustracje, ciekawe historie, a do tego pojawiające się na ostatniej stronie każdego tomu zadania, które nie tylko stanowią dodatkową rozrywkę i dają szansę na wcielenie się w detektywa, ale również sprawdzają zrozumienie treści przeczytanej książki. Jeśli jeszcze tej serii nie znacie, koniecznie poznajcie, będziecie zachwyceni. Jeśli już znacie, koniecznie zajrzyjcie, po raz kolejny się nie zawiedziecie.

Książki z serii "Operacje" znajdziecie na 

Ze "Świerszczykiem" polubiliśmy się już jakiś czas temu. Zapałaliśmy sympatią do publikowanych tam opowiadań, artykułów, wierszy, krzyżówek i propozycji różnych zabaw. Nigdy się nie zawiedliśmy, zawsze polecamy. Jestem przekonana, że każdy znajdzie tu coś dla siebie. 

Każdy numer ma inny temat przewodni. W przypadku numeru wrześniowego jest związany z cyfrowym światem. Żyjemy w nim wszyscy i trudno jest od niego uciec. Od początku pandemii nowe technologie stały się nam nie tylko bliższe, ale przede wszystkim niezbędne do pracy i nauki. Przez pewien czas mogło nam się nawet wydawać, że wirtualna rzeczywistość i nowe technologie mogą zastąpić nam wszystko. Szybko okazało się, że są tylko zamiennikiem. Pomocnym, ale jednak tylko zamiennikiem. Udowadniają to opowiadania opublikowane we wrześniowym numerze. O teleprzyjaźni i przyjemności jaką dają rozmowy twarzą w twarz. O komunikacji, która możliwa jest bez słów, ale tylko wtedy, kiedy się ze sobą spotykamy i o wirtualnym świecie, z którego warto czasem uciec do tego prawdziwego. Autorzy nie negują nowych technologii, ale pokazują, że warto patrzeć szerzej i widzieć świat poza nimi.

We wrześniu ukazał się również trzeci numer magazynu "Świerszczyk Reporter". Jego bohaterem jest koala. To on króluje niemal na każdej stronie, ale przedstawienie koali nie byłoby pewne, gdyby obok niego nie pojawili się inni mieszkańcy australijskiej ziemi. Kangury, dziobaki, emu, dingo i kolczatki. Dla wszystkich znalazło się miejsce, nikt nie został pominięty. Jest artykuł o kangurzym sierocińcu, w którym ludzie niosą pomoc małym zwierzętom, nauka rysowania dziobaka i gra poświęcona australijskiej przyrodzie. Zwierzęta to ważna, ale jednak tylko część, Australii. Na tym kontynencie żyją również ludzie. Przeczytacie więc o Aborygenach, rdzennej ludności Australii. Dowiecie się jak żyli przed przybyciem do Australii Anglików, jakie mają zwyczaje i tradycje. To bardzo ciekawa lektura, pokazująca ten kontynent z niezwykle interesującej strony. Na rozwiązanie czekają dwie krzyżówki z Australią w tle oraz zabawa w wyszukiwanie różnic.

 

Myślę, że każdy z Was przynajmniej raz słyszał o "Świerszczyku". Wielu pamięta go pewnie z własnego dzieciństwa. Upływający czas "Świerszczykowi" wyszedł na dobre. Magazyn ani trochę się nie zestarzał. Ba! Z wiekiem jest coraz lepszy. Cały czas bliski dzieciom, ich pasjom i zainteresowaniom. Czytać można go głośno, można też na nim uczyć się czytać. Teksty są ciekawe, niedługie, wartościowe i bardzo dobrze napisane. Trudno się od nich oderwać, ponieważ piszą je najlepsi z najlepszych. Podobnie jak ilustracje. Tworzą je najlepsi polscy ilustratorzy, znacie ich pewnie z książek dla dzieci. Krótko mówiąc, "Świerszczyk" to magazyn na naprawdę wysokim poziomie.