Pamiętacie czasy sprzed ery wszechobecnego internetu? Pamiętacie anonse zamieszczane w młodzieżowych czasopismach albo telegazecie? Dziś wydaje się to prehistorią. Podejrzewam, że Tosia mogłaby mi nie uwierzyć w to, że kiedyś dzieciaki z całej Polski nawiązywały znajomości za pomocą listów. Ba! Dla niej wysłanie listu albo kartki pocztowej jest pewnego rodzaju świętem. Ona, jeśli chce utrzymać kontakt z mieszkającą daleko koleżanką, może wziąć do ręki telefon albo skorzystać z internetowego komunikatora. Dzięki nim ma szansę nie tylko ze swoimi znajomymi rozmawiać, ale również się widzieć. Moje opowieści o pisaniu listów są dla niej opowieściami, którym trudno dać wiarę. Po przeczytaniu książki Z pozdrowieniami, Żyrafa uwierzyć jest jej nieco łatwiej.

Bardzo podobnej do tych, które moje pokolenie zawierało albo podtrzymywało z rówieśnikami poznanymi, na przykład na wakacjach. Czy z tego powodu dla dzisiejszych dzieci ta historia może nie być atrakcyjna? Moim zdaniem nie. Przeciwnie! Historia, choć bardzo prosta, trzyma w napięciu od początku do końca. Czytelnik kibicuje bohaterom. Chce, żeby ich listy jak najszybciej docierały do adresatów. Obserwowanie rodzącej się między zwierzętami przyjaźni daje czytającym tę książkę ogromną przyjemność. Doskonale czyta się ją głośno, w rodzinnym gronie. Równie dobrze czyta się ją po cichu, pod kocem, w jesienny wieczór. Duże litery, stosunkowa niewielka ilość tekstu, sprawiają, że poradzić sobie z czytaniem mogą nawet niezbyt wprawieni czytelnicy. Wszystkich, bez względu, na zaawansowanie czytelnicze, urzeką ilustracje. Bardzo subtelne, niesamowicie urocze, zachwycające. Wspaniale uzupełniają tę opowieść i czynią czytanie tej książki jeszcze przyjemniejszą. Książki, którą warto podarować swojemu najlepszemu przyjacielowi. Bo jest to jedna z najpiękniejszych, choć nie najbardziej oczywistych, opowieści o przyjaźni, jakie miałam okazję czytać.

Już miało być normalnie. Mieliśmy wrócić do zwykłego życia, do szkoły, pracy, na dodatkowe zajęcia. Los miał względem nas zupełnie inne plany. Jutro duża część Polski stanie się strefą czerwoną, w której zaczną obowiązywać nowe ograniczenia w wielu sferach życia. Z wirusem żyje nam się najwidoczniej tak dobrze, że ani myślimy się z nim rozstawać. Warto więc poznać go lepiej. Jego i wszystkich jego poprzedników. 

Proces poznawania wirusów pomoże nam przebyć świetna książka z Wydawnictwa Debit. Na okładce znajomy widok. Ludzi w maseczkach ochronnych widzimy ostatnio na każdym kroku. Kobieta z okładki również ma ją na twarzy (i zakrywa, co ważne, nos i usta). Wokół niej widzimy kilka wirusów. Znacznie więcej będzie ich w środku. Zobaczymy tam te, które doskonale znamy i, o których słyszymy o lat. Pojawi się wirus wścieklizny, wirus grypy, rotawirus i wirus HIV. Jest nieco mniej znany, ale równie niebezpieczny wirus Ebola i pokonany wirus variola, który wywoływał ospę prawdziwą, ale dzięki szczepionkom udało się go wyeliminować. Nie zabrakło najmłodszego w tym gronie, ale cieszącego się dużą (nie)sławą wirusa SARS-COV-2. Skąd one wszystkie się wzięły? Na to pytanie również odpowiada książka. Dzieci dowiedzą się, że wirusy wokół nas zawsze były i będą. Trafiamy na nie w każdym miejscu, w którym się znajdziemy. W książce znajdziecie nie tylko spis tych miejsc, ale przede wszystkim informacje z ich życia prywatnego. Sekrety ich materiału genetycznego i zasady ich rozmnażania. Poznacie sposoby chronienia się przed zakażeniem i leczenia w przypadku złapania któregoś z nich. Przeczytacie ich historię oraz dowiecie się, jaka może być ich przeszłość. Wszystko to w książce dla dzieci!

Czy z tego powodu książka jest mniej wartościowa i brakuje w niej poważnych informacji? Absolutnie nie! Sekretne życie wirusów zainteresuje każdego. Większość z nas zakończyło edukację biologiczną na poziomie szkoły średniej. Wiedza dawno zdążyła wyparować z naszych głów. Co zrobić, kiedy pytania z tej dziedziny zaczynają zadawać dzieci? Ja zawsze proponuję książkę. Dobrze napisaną, ciekawie zilustrowaną. Właśnie taką jak ta. Ładna, kolorowa, ciekawa i bardzo mądra. Napisana w taki sposób, że zainteresuje czytelnika w każdym wieku. Interesujące informacje znajdzie w niej zarówno pięciolatek, jak i jego starszy brat. Na coś ciekawego trafią również rodzice. Z tych właśnie powodów radzę Wam czytać ją całą rodziną.

Ile znacie domów bez telewizora? Myślę, że niewiele. Telewizor jest niemal w każdym domu (w niektórych nawet w każdym pokoju). Wielu nie wyobraża sobie bez niego życia. Są rodziny, w których telewizor włączany jest wcześnie rano i wyłączany bardzo późnym wieczorem. Nie piszę tego po to, żeby kogoś oceniać, bo to indywidualna sprawa każdego z nas. Mogę podpierać się zdaniem specjalistów. Na pewno mają rację mówiąc o złym wpływie nadmiernego oglądania telewizji przez dzieci. A jaki wpływ wywiera telewizja na całe rodziny? Myślę, że równie zły.

O tym właśnie opowiada książka Karoliny Hyli. Autorka opisała jeden dzień z życia dość zwyczajnej rodziny. Jednak, choć rodzinę możemy nazwać zwyczajną, to zupełnie niezwyczajne było to, co ją spotkało. Otóż tego dnia rodzina straciła telewizor. Nie był on dla nich jedynie kurzącym się przedmiotem, był niemal członkiem rodziny. Gadał od rana do wieczora. Dla dorosłych był bardziej interesujący od ich córki. Aż do dnia, w którym się zepsuł. Zwyczajnie, pewnego popołudnia zamiast ulubionego serialu albo programu informacyjnego, ich oczom ukazuje się szary, śnieżący (jak za dawnych lat) ekran. Cóż robić? Najpierw trzeba sprawdzić, co się stało. Tata wychodzi na balkon, bo może to jakiś problem z anteną. Jego podejrzenia okazują się słuszne, bo rzeczywiście brak obrazu związany jest z anteną. Co dokładnie się stało? Tego mógłby nie przewidzieć nawet posiadacz najbujniejszej wyobraźni. Antenę z domu bohaterów zabrał tajemniczy stwór latający niezwykle oryginalnym pojazdem. Rodzina chce odzyskać swoją własność. Chwytają za antenę i odlatują! Najpierw lecą w górę, potem zaczynają spadać. Uratować może ich tylko własna wyobraźnia. Mogą korzystać z tego, co ich otacza i z rzeczy, które mają pod ręką, ale każdej z nich muszą wyciągnąć coś innego i nowego. Podróż w poszukiwaniu anteny telewizyjnej będzie podróżą do świata wyobraźni. Świata, w którym nie ma ograniczeń, w którym wszystko jest możliwe.

Nie wiem czy powinnam zdradzać Wam zakończenie i mówić, czy antenę udało się odzyskać. Z drugiej strony odzyskanie anteny i powrót telewizji do domu bohaterów nie musi oznaczać końca tej historii. Przez ten jeden dzień odkryli i przeżyli więcej niż przez wszystkie dni spędzone przed telewizorem. Poznali moc swojej wyobraźni. Odkryli jej siłę. Czy to samo zrobią czytelnicy? Mają taką szansę. Niedługa, dość oszczędna w słowach, opowieść Karoliny Hyli pozostawia spore pole dla wyobraźni czytelników. Dodatkowo rozbudzają ją ilustracje autorki. Kolorowe, nieco tajemnicze, bardzo oryginalne i piękne. Wspaniale uzupełniają opowiadaną historię. Historię o zwycięstwie wyobraźni, o jej niebywałym sukcesie, o drzemiącej w niej mocy, którą ma każdy z nas. Chcecie ją odkryć? Przeczytajcie tę książkę, a potem na jeden dzień wyłączcie telewizor...