Są takie książki, których jestem pewna. Książki, które od samego początku zachwycają. Takie, które zachwycają już w zapowiedziach. Te, które bierzesz do ręki i od razu wiesz, że już niedługo przeżyjesz niezwykłą przygodę. Skąd ta pewność? Mogłabym napisać, że to się po prostu czuje. I pewnie w wielu przypadkach tak jest. Ale są też inne powody. Na przykład nazwisko autora albo ilustratora. I w tym przypadku właśnie tak było...

Książkę Latawiec napisała Barbara Kosmowska, autorka, którą znamy od dawna i, której wiele razy udało się nas zachwycić i przenieść do zupełnie innego świata. A ilustracje do Latawca to dzieło Emilii Dziubak. Jednej z naszych ulubionych ilustratorek. Bacznie śledzimy nowości, do który tworzy ilustracje, bo talent ma niesamowity, a jej prace nieustannie budzą nasz zachwyt i podziw. Barbara Kosmowska i Emilia Dziubak stworzyły już kilka wspólnych książek, ale takiej jak Latawiec jeszcze nie było. To powieść absolutnie wyjątkowa i zachwycająca każdym zdaniem, każdą ilustracją i każdym najdrobniejszym szczegółem. Bohaterem tej książki jest Mieszko. Sympatyczny i ciekawy świata chłopiec, który przeżywa w swoim życiu bardzo trudny moment. Niedawno tata Mieszka wyprowadził się z ich domu i chłopiec został sam z mamą. Mamą, która bardzo go kocha i zrobiłaby dla niego wszystko, ale teraz ona również przeżywa trudny czas i bardzo często chodzi smutna i zamyślona. Mieszko ma też wspaniałą przyjaciółkę Tosię, która jest dla niego ogromnym wsparciem (jak na przyjaciółkę przystało). Już niedługo będzie miał również dziadka! Zapytacie, jak to możliwe? Przecież dziadka ma się od zawsze. Bo nie jest to prawdziwy dziadek, raczej taki przyszywany. Starszy pan pewnego dnia wprowadza się do domku stojącego niedaleko domu Mieszka. Chłopiec zaczyna z nim rozmawiać, spędza z nim wiele czasu, przychodzi w każdej wolnej chwili. Okazuje się, że tak naprawdę nie jest nikim obcym tylko tatą przyjaciółki mamy z lat młodości. Ma on dla chłopca mnóstwo czasu, dużo z nim rozmawia i wsłuchuje się w jego potrzeby. Częstuje Mieszka pysznym jedzeniem, opowiada różne historie i buduje z nim latawiec. Czy to wystarczy, że chłopiec poczuł się lepiej? Żeby był szczęśliwszy?

Latawiec to pełna uczuć i emocji książka o bardzo wyjątkowym chłopcu i bliskich mu ludziach. Książka o troskach i zmartwieniach, które mogą (niestety) stać się udziałem każdego dziecka. O sposobach na radzenie sobie z nimi. Książka o mądrych i niemądrych dorosłych. O dobrych i złych ludziach. O troskach, które spędzają sen z powiek najmłodszym. O marzeniach, które czasem trudno spełnić. O guzikach i wymarzonym kocie. O pasjach, o dobrym jedzeniu, o otwieraniu się na drugiego człowieka i jego potrzeby. Wszystko toczy się tu niespiesznie. Wszystko ma swój czas. Tu doskonale to widzimy. Latawiec to książka nie tylko o tym, co trudne, ale też o tym, co piękne. O budowaniu i pielęgnowaniu relacji z drugim człowiekiem. O otwieraniu się na ludzi. Bardzo mądra i ważna opowieść dla małych i dużych czytelników. Warto przeczytać ją razem z dzieckiem. A potem o niej porozmawiać i ją przemyśleć. Polecam Wam tę książkę z całego serca i jestem pewna, że Latawiec oczaruje Was tak samo jak nas.

Latawiec

Barbara Kosmowska

ilustracje Emilia Dziubak

AGORA dla dzieci 2025 

Nie przesadzę, jeśli napiszę, że Tosia wychowywała się na ilustracjach Emilii Dziubak. Od czasu, kiedy przeczytaliśmy Zielonego wędrowca, jest to na pewno jedna z naszych ulubionych ilustratorek. W domowej biblioteczce mamy większość książek, za których oprawę graficzną odpowiada. Czy mamy swoje ulubione? Oczywiście, że tak, oprócz wymienionego już wcześniej Zielonego wędrowca, są wśród nich te, które Emilia Dziubak stworzyła razem z Martinem Widmarkiem.

O każdej z nich pisałam na blogu, więc musi pojawić się tu również najnowsze dzieło tego duetu, czyli Szpinakowa Staruszka. Piękna, zielono-brązowa okładka od razu przykuwa wzrok. Widzimy na niej stare, duże drzewo (jeśli przyjrzymy się bliżej, będziemy wiedzieli, że to dąb). Na jednej z gałęzi siedzi jakieś stworzonko w kapeluszu. Czyżby to była tytułowa bohaterka? Żeby się tego dowiedzieć, trzeba zajrzeć do środka. A tam czeka na nas piękna opowieść z wiosną w tle. Akcja tej książki rozgrywa się wczesną wiosną. Do życia budzą się rośliny, coraz aktywniejsze stają się zwierzęta. Wszyscy są szczęśliwi. Wszyscy, oprócz Szpinakowej Staruszki. Ona chodzi po lesie i krzyczy na rozwijające się rośliny. Chce, żeby wróciły po ziemię. Jak się łatwo domyślić, Szpinakowa Staruszka, nie lubi wiosny. Okazuje się jednak, że tak naprawdę ona nie lubi żadnej pory roku, nie lubi ani wiosny, ani lata, ani jesieni, ani zimy. Nie lubi niczego i nic nie daje jej szczęścia. Dlaczego? Tego jeszcze nie wiemy. Widzimy jednak, jak w i tak już nieszczęśliwe życie Szpinakowej Staruszki, wkrada się jeszcze więcej nieszczęścia. Sprawcą tego wszystkiego jest chłopiec, który w trakcie spaceru po lesie bierze ją za szyszkę i zabiera ze sobą do domu. To początek czegoś nowego i innego. Czegoś, na co do niedawna Staruszka nie była gotowa. Czegoś, co wszystko zmieni...

Lubię piękne książki. Lubię książki, które są mądre. Lubię te, w których mądrą i wartościową historię dopełniają piękne ilustracje. Szpinakowa Staruszka jest jedną z takich książek. To lektura, która zostaje w pamięci na długo. Książka o nietypowej relacji, która całkowicie zmienia życie dwóch stworzeń. Chłopca i staruszki, których dzieliło wiele (a może prawie wszystko), a połączyło coś wyjątkowego. Ta niezwykła relacja okazała się szansą na zmianę dla nich obojga. Czy ją wykorzystali? Zdradzę Wam, że tak, ale co dokładnie się wydarzyło, musicie sprawdzić sami. Przeczytać, obejrzeć i zachwycić się tą książką. Książką dla małych i dużych. Mądrą, ciekawą i wzruszającą. Doskonałą do głośnego czytania. Idealną do oglądania. Takich książek się nie zapomina, do takich książek się wraca, bo nie tylko zachwycają, ale również dodają otuchy. Wlewają w serca czytelników nadzieję. A nadziei bardzo nam wszystkim potrzeba!

 

Szpinakowa Staruszka

Martin Widmark, Emma Karinsdotter

ilustracje Emilia Dziubak

tłumaczenie Marta Dybula Ostholm

Mamania 2024

Nie będę Was pytać o to, czy lubicie czytać książki, bo skoro tu jesteście to lubicie na pewno. Mogłabym Was jednak zapytać za co lubicie książki. Odpowiedzi pewnie byłyby podobne, choć może różniłaby się kolejność. Jedni najpierw mówiliby o chwili wytchnienia jaką daje im czytanie. Inni wspomnieliby o możliwości poznania nowych historii, dotarcia do miejsc, których normalnie nie mieliby szansy odwiedzić. Wielu mówiłoby o rozwijaniu wyobraźni. Powodów, dla których sięgamy po książki jest wiele i każdy jest dobry. Chodzi przecież przede wszystkim o to, żeby czytać!

Astrid, bohaterka książki Biblioteka Astrid Martina Widmarka, mówiła, że czytanie jest jak podróż. Książki pozwalały jej odwiedzać różne miejsca i poznawać różne kultury. Dziewczynka bardzo chętnie z tego korzystała. Mniej entuzjastycznie podchodził do sprawy jej kot. Kiedy razem z Astrid odwiedzał kolejny zakątek świata, w którym Astrid odkrywała kolejną wyjątkową książkę, kot mówił jedynie "Tja". To jedno bardzo krótkie i niezbyt grzeczne słówko stało się jego imieniem. Astrid czytała te wszystkie książki z wypiekami na twarzy. Opowiadane w nich historie budziły jej autentyczny zachwyt. Tja podchodził do sprawy ze znacznie mniejszym entuzjazmem. Czyżby Tja nie lubił książek? A może jest na tym etapie, na którym ciągle szuka się tej jedynej, wymarzonej i najwspanialszej lektury? Przeczytajcie tę książkę, a wszystkiego się dowiecie.

Biblioteka Astrid to czwarta książka niezwykłego duetu pisarsko - ilustratorskiego. Historię wymyślił i opisał Martin Widmark, autor jednej z najpopularniejszych serii detektywistycznych dla dzieci. Ilustracje stworzyła Emila Dziubak, jedna z najzdolniejszych polskich ilustratorek. Co wyszło z tego połączenia? To, co zwykle. Genialna książka. Piękna opowieść o książkach i czytaniu. Dla miłośników książek i dla tych, którzy jak Tja, do czytania podchodzą jeszcze ostrożnie. To wyjątkowa lektura o czytaniu i pisaniu książek. Poruszająca, wzruszająca i na pewno warta przeczytania. Książka o książkach. Czy dla miłośników książek może być coś lepszego? Może! Pięknie wydana i doskonale zilustrowana książka o książkach i ich czytaniu. Szukacie takiej? Już nie musicie! Oto ona! Biblioteka Astrid!

 

Biblioteka Astrid

Martin Widmark

ilustracje Emilia Dziubak

tłumaczenie Dorota Skowrońska

Mamania 2022

https://mamania.pl/