Jego nazwisko nie jest nam obce. Mieszkamy tuż obok miasta, w którym jego imię nosi lotnisko i niewielka (ale urokliwa) ulica, przy której mieści się główna siedziba uniwersytetu. Tu także odbywają się konkursy skrzypcowe jego imienia. Miastem jest oczywiście Poznań, a słynnym skrzypkiem Henryk Wieniawski. Światowej sławy muzyk i kompozytor, który wydaje mi się postacią niedocenioną przez ludzi, którzy o muzyce wiedzą niewiele.

Kim był Fryderyk Chopin wiedzą wszyscy. Czym, oprócz bycia muzykiem, wsławił się Ignacy Jan Paderewski potrafi odpowiedzieć każdy, kto chodził do szkoły. O Henryku Wieniawskim wiemy znacznie mniej, a talent miał ogromny i doskonale go wykorzystał. Przyszedł na świat w Lublinie w pierwszej połowie XIX wieku. Szybko ujawnił się jego talent muzyczny, który Henryk regularnie rozwijał i pielęgnował. Pobierał nauki w różnych miastach, często był najmłodszym (ale i najzdolniejszym) uczniem. Ciężko pracował, ale nauczyciele i melomani szybko poznali się na jego talencie. Zaczął koncertować, podróżować, grał w różnych zakątkach świata. Jednocześnie układał sobie życie prywatne. Miał żonę, dzieci i wszystko, co człowiekowi potrzebne do szczęścia. I życie tak ciekawe, że stało się podstawą równie interesującej książki dla młodych czytelników.

Henio i cztery struny to kopalnia wiedzy o wybitnym polskim skrzypku. Rymowana opowieść autorstwa Katarzyny Huzar-Czub ma bardzo ciekawą formę. Opowieść opiera się na czterech filarach, którymi są litery G, D, A i E. Te cztery litery to nazwy czterech strun skrzypiec. One nie tylko sprawiają, że skrzypce brzmią pięknie, ale również opowiadają historię wirtuoza tego instrumentu. Pomysł genialny w swej prostocie, bo czytając tę książkę nie tylko poznajemy biografię Wieniawskiego, ale również zdobywamy sporo wiedzy na temat skrzypiec. Sama historia wybitnego muzyka jest dobrze napisana (rymowana), dzieci z łatwością zapamiętają wiele informacji. Książkę na pewno przeczytają z przyjemnością również dorośli. Jest dobrze napisana, zawiera wiele ciekawostek i jest wypełniona pięknymi ilustracjami. Czy czegoś jej brakuje? Chyba tylko płyty z nagraniami utworów Wieniawskiego. Na szczęście jest internet, tam znajdziecie ich sporo, więc możecie słuchać ich przed, w trakcie albo po przeczytaniu książki!

 Henio i cztery struny

Katarzyna Huzar-Czub

ilustracje Paulina Wyrt

Polskie Wydawnictwo Muzyczne 2022 

Moje pierwsze świadome spotkanie z Fryderykiem Chopinem miało miejsce w szkole podstawowej. Jego popiersie zdobiło ścianę korytarz prowadzący do sal, w których prowadzono lekcje dla klas 1-3. I ja przez te całe trzy lata zastanawiałam się, kim jest ten mężczyzna. Wiedziałam o nim tylko tyle, że nazywa się "Fchopin". Jego nazwisko wydawało mi się od zawsze dość dziwne i nie kojarzyło mi się z żadną poznaną wcześniej postacią. I dopiero po trzech latach, na lekcji muzyki doznałam olśnienia. Wtedy uświadomiłam sobie, że tajemniczy "Fchopin" to tak naprawdę Fryderyk Chopin, największy polski kompozytor. A pomyłka z odczytaniem jego nazwiska wynikała z faktu, że obok jego popiersia umieszczono autograf, w którym F i Ch stanowiły jedność. Od tego czasu minęło już wiele lat, mam już własne dziecko, które chciałam uchronić przed błędami młodości, więc o Chopinie mówiłam jej niemal od urodzenia.

Dziś Tosia o Fryderyku Chopinie wie sporo. Zwiedziła jego muzeum, widziała jego pomnik w warszawskich Łazienkach (tam nawet udało jej się wysłuchać koncertu), była też kilka razy na koncertach w poznańskiej filharmonii, na których wykonywano utwory Chopina. Jak na dziewięciolatkę sporo. Jednak widzę zawsze warto uzupełniać, więc książkę Impro Frycek przeczytać musiałyśmy! Ta wierszowana opowieść biograficzna o największym polskim kompozytorze to doskonała lektura dla dzieci już w wieku przedszkolnym. Dowiedzą się z niej, kim mógłby zostać Fryderyk, gdyby nie został kompozytorem. Poznają ludzi, którzy wywarli największy wpływ na jego życie i miejsca, które były dla niego inspiracją. Odwiedzą miasta, w których Chopin bywał i te, w których mieszkał przez dłuższy czas.

 

Impro Frycek to mądra, zabawna i bardzo ciekawa książka. Bardzo dobrze czyta się ją głośno. Spodoba się nawet najbardziej wybrednym czytelnikom. Ciekawą opowieść biograficzną uzupełniają miłe dla oka ilustracje. Stanowią one świetne dopełnienie historii. Czy czegoś tej książce brakuje? Jedyne, co przychodzi mi do głowy, to muzyka. Bo jeśli miałabym cokolwiek tej książce zarzucać, to brak płyty z utworami Chopina. Ale to zarzut mocno na siłę, przecież w dzisiejszych czasach dostęp do muzyki (nie tylko rozrywkowej, ale i klasycznej) jest niemal nieograniczony. Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby każdy trochę się wysilił i sam poszukał chopinowskich utworów. Książka na pewno Was do tego zainspiruje!

Katarzyna Huzar-Czub

ilustracja Małgosia Zając

Polskie Wydawnictwo Muzyczne 2020