"Mikołajek. Jestem najlepszy!" (Znak Emotikon)

Moje wspomnienia związane z tym bohaterem literackim mają charakter niemal kombatancki. Wszystko dlatego, że bardzo ściśle wiążą się z wojskiem. A właściwie z wojskową biblioteką, o której powiedziała mi bibliotekarka pracująca w naszej szkole. Uznała pewnie, że niewiele więcej lektur może mi już polecić do przeczytania i odesłała mnie do mieszczącej się nieopodal mojego domu biblioteki wojskowej. Od tej pory raz na tydzień albo dwa tygodnie przekraczałam próg jednostki wojskowej i szłam wypożyczać książki. Ciekawe czy dziś byłoby to możliwe? Na szczęście ponad dwadzieścia lat temu było i dzięki temu poznałam Mikołajka!

Skąd w bibliotece wojskowej wziął się Mikołajek nie wiem, ale nie był jedyną książką w dziale dziecięcym. I nie będę tego teraz rozważać. Tak naprawdę dobrze, że tam był, bo dzięki temu mogłam Mikołajka poznać i bardzo polubić. Przeczytałam wszystkie, wtedy dostępne, książki o jego przygodach. Potem, już jako dorosła osoba, z dużym entuzjazmem przyjęłam trzy tomy nieznanych wcześniej w Polsce opowiadań, które wydał Znak. Bardzo lubiłam Mikołajka i lubię go do dzisiaj. Niestety, Tosia nie podzielała mojego entuzjazmu. Książki na półkach się kurzyły, a ona nie wyrażała nimi najmniejszego zainteresowania. Pomogła szkoła! Mikołajek był jedną z lektur szkolnych, które miała do przeczytania w tym roku. Pierwszy tom jego przygód pochłonęła błyskawicznie, a kilka dni późnej przyniosła ze szkolnej biblioteki następny, potem kolejny i jeszcze jeden. Potem obejrzała filmy o przygodach tego sympatycznego chłopca i nie będę ukrywać, że ciągle było jej mało. Dlatego z wielką radością przyjęła nową książkę wydaną przez Znak Emotikon.

W książce Mikołajek. Jestem najlepszy! pojawili się wszyscy bohaterowie, których tak bardzo polubiła. Oprócz Mikołajka jest uwielbiany przez Tosię Ananiasz, jest Gotfryd, który ma bogatego tatę i wiecznie głodny Alcest. Nie zabrakło kłótni między tatą Mikołajka a sąsiadem i szkolnych rozterek głównego bohatera. Nie zabrakło również problemów i rozterek domowych. Choć od napisania tych historii minęło kilkadziesiąt lat, a świat zmienił się o 180 stopni, to w wielu przygodach Mikołajka dzieci mogą przeglądać się jak w lustrze. Jest na przykład w tym tomie opowiadanie o tym, jak Mikołajek nie chciał brać lekarstw. Podobna sytuacja zdarza się w wielu domach również dzisiaj. Wiele dzieci, tak jak Mikołajek, nudzi się również na zakupach i zaczyna szukać w sklepie innego, znacznie ciekawszego, dla siebie zajęcia.

Nudzić nie będą się na pewno ci, którzy zdecydują się o przygodach Mikołajka czytać. Jego perypetie cały czas śmieszą. Mimo upływu tylu lat, które minęły od powstania tych opowiadań, nie zestarzały się ani trochę. Bawią i śmieszą zarówno chłopców (którzy ze względu na głównych bohaterów są naturalnymi adresatami tej serii) i dziewczynki (bo i one, co udowadnia przykład Tosi, ale i mój). Wszyscy dobrze się przy nich bawią. Są ponadczasowe i na dobre zadomowiły się w kanonie literatury dziecięcej. Myślę, że Wy i Wasze dzieci również znacie Mikołajka. Zakładam również, że pewnie niektórzy choć go znają, to czasem mogą o nim zapomnieć. A prawda jest taka, że o Mikołajku zapominać nie warto, bo to fantastyczny bohater, z którym warto się zaprzyjaźnić, dołączyć do jego paczki i dzielić z nim przygody! Dlatego nieustannie warto go polecać i sięgać po książki z jego przygodami. 

Mikołajek! Jestem najlepszy!

Rene Goscinny

ilustracje Jean Jacques Sempe

tłumaczenie Barbara Grzegorzewska

Znak Emotikon 2020

 https://www.znak.com.pl/